Zevenblad… een zeer hardnekkige (on)kruid! Vroeg in het voorjaar steekt het de kop al weer op. Hoe je ervan afkomt…? Misschien de tuin twee meter diep afgraven, maar zelfs dan ben je er niet van verzekerd dat het voorgoed is verdwenen, dus blijft er maar één ding over: opeten.
Groenten
Het waren nota bene de Romeinen die hier zevenblad hebben geïntroduceerd om de soldaten van verse groenten te voorzien. Een briljant idee, want zevenblad hoef je geen water te geven, niet te bemesten en de slakken lusten het niet.
Zevenblad zit boordevol vitamine C, provitamine A en kalium, calcium, magnesium
en kiezelzuur. Het wordt wel ‘armelui- spinazie’ genoemd, want het smaakt een beetje naar spinazie (met een vleugje gember). In de keuken kun je zevenblad
gebruiken in stoofschotels, soep en salades, maar ook in bladerdeeg doet zevenblad het goed. Rauw smaken jonge verse bladeren het lekkerst. Gedroogd smaakt ze naar peterselie, en is ook als dusdanig te gebruiken.
Volksgeneeskunst
Zevenblad werd door de monniken vroeger veel gebruikt tegen jicht. Het heeft dan ook een sterk urine-afdrijvende werking. Ook reumatische pijnen en gewrichtspijnen worden verlicht door het gebruik van zevenblad. De naam (Podagra) verwijst daar ook naar. Omslagen van gekneusde zevenbladbladeren werken pijnstillend op pijnlijke gewrichten.
Tuindersverdriet
Zevenblad is een vaste plant uit de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae). Hij groeit in bossen, langs bosranden en oevers, in tuinen, onder heggen, in plantsoenen, op braakliggende grond, in beek- en rivierdalbossen, aan de voet van beschaduwde hellingen, in bermen, slootkanten, ruigten en parken. Zevenblad wordt 60 tot 90 cm hoog. De plant heeft kruipende, ondergrondse uitlopers en wordt beschouwd als een onkruid, omdat de wortelstokken heel makkelijk afbreken en dit ‘tuindersverdriet’ moeilijk te verwijderen is. De stengels zijn hol en gegroefd. De bovenste bladeren van zevenblad bestaan uit 3 deelblaadjes, de bladeren eronder hebben meestal zeven deelblaadjes (vandaar de naam). De vrucht is een tweedelige splitvrucht waarvan de ronde deelvruchtjes één zaadje bevatten.
Bijentrekkers
Zevenblad bloeit met een samengesteld scherm met twaalf tot twintig stralen. Juist deze samengestelde bloemen zijn doorsnede van 1 mm. Er zijn vijf kroonblaadjes met naar binnen gekrulde punten. De fraaie, lichtroze bloemschermen doen een beschaduwd hoekje helemaal oplichten. In de schaduw voelt de plant zich overigens het beste thuis.
Ongenode gast
Zevenblad komt in grote delen van Europa voor. Het wordt in sommige landen zelfs verkocht als zeer goede bodembedekker. Wanneer deze schoonheid toch een ongenode gast in je tuin is en je er echt vanaf wilt, heb je veel doorzettingsvermogen
nodig. Als je de wortels per ongeluk op de composthoop gooit, dan kun je er zeker van
zijn dat met het verspreiden van je compost, de hele tuin binnen de korte keren vol staat met zevenblad. Elk klein stukje wortel groeit verder. Dus om er vanaf te komen zou je de grond bijna moeten zeven, zodat er werkelijk geen stukje wortel meer achter blijft. In de praktijk een bijna onmogelijke opgave. Een andere methode is om het zevenblad uit te putten. Eigenlijk gewoon blijven oogsten dus, vooral in het najaar. Het zevenblad heeft
dan kracht nodig voor de winter. Wanneer elke keer het blad wordt geoogst of gemaaid, dan put dat de plant op den duur geheel uit en verdwijnt hij.
Recept Zevenblad-thee
Gebruik voor de thee, de jonge bladeren van de zevenblad. Hierin zitten de meeste
geneeskrachtige stoffen van het plantje. Hiervoor heb je nodig: 30 gram verse kruiden of 20 gram gedroogde kruiden en 6 deciliter water Snijd de bladeren fijn. Verwarm een pot op het vuur en doe hier de kruiden en het water in. Breng het aan de kook en laat het vervolgens tien minuten koken. Giet de thee door een zeef in een kopje en voeg naar smaak honing toe.